Jest obecnie jedyną rasą turecką uznaną przez FCI. Turcy jednak twierdzą, że taka rasa nie istnieje. Oryginalna nazwa: çoban köpegi (czyt. czaban kopeji), znaczy „pies pasterski”. Nazwę „owczarek anatolijski” nadali tureckim psom pasterskim Amerykanie i Brytyjczycy, którzy około 40 lat temu zaczęli sprowadzać je z Turcji.
Niektórzy od dziecka marzą o psie, ale marzenie mogą spełnić dopiero, gdy się usamodzielnią. Jeśli czujesz, że nadszedł odpowiedni moment, aby powiększyć rodzinę o czworonożnego towarzysza, to czas zastanowić się, jakiego psa chcesz. Podpowiadamy, jaki pies dla początkujących opiekunów będzie najlepszym wyborem! Pies dla początkujących! Golden retriever Uległy, posłuszny, łagodny i towarzyski – to cechy, dzięki którym golden ma tak licznych zwolenników. Wyjątkowa zdolność zapamiętywania i dokładność czynią z niego pojętnego ucznia, nie jest trudny do ułożenia dla osoby niedoświadczonej. Z natury wrażliwy powinien być traktowany łagodnie, ale nie można mu pozwalać na wszystko i trzeba konsekwentnie wymagać posłuszeństwa. Golden to urodzony pracoholik, wytrzymały, o niespożytej energii, trzeba mu zapewnić aktywne spacery połączone z wykonywaniem poleceń. To wspaniały pies rodzinny, przyjazny wobec dzieci, ale tak dużego i żywiołowego zwierzaka lepiej nie zostawiać sam na sam z maluszkiem. Jest tolerancyjny wobec psów i innych zwierząt domowych. Wady: obficie linieje i lubi się częstować odpadkami. Wielkość: pies duży, 51-61 cm Maść: wszystkie odcienie złotego lub kremowego Długość życia: 12-14 lat Koszty utrzymania: 200-250 zł miesięcznie Cena psa z rodowodem FCI: 3000-4000 zł Kraj pochodzenia: Wielka Brytania Pies dla początkujących! Springer spaniel angielski Pies tej rasy to najlepszy sposób na rozweselenie smutasa – jest nieustannie zadowolony, co okazuje i machaniem ogona, i całym ciałem. W kontaktach z ludźmi, psami i innymi zwierzętami nie wykazuje krzty agresji. Kocha rodzinę i przywiązuje się do niej bezgranicznie. Jest skoczny i bardzo ekspresyjny – zabawa z małymi dziećmi musi się odbywać pod kontrolą. Dla starszych jest świetnym kompanem. Nastawiony na współpracę z człowiekiem bez problemu nauczy się posłuszeństwa. Szybko opanuje psie sporty, takie jak agility czy frisbee. Może mieszkać wszędzie, byle zapewnić mu dużo ruchu. W domu spokojny, zwykle chodzi za człowiekiem jak cień. Lubi obserwować otoczenie, wyglądając przez okno. Niewybredny. Wady: zaliczy każdą kałużę, a nawet błotko. Wielkość: pies średni, 45-54 cm Maść: wątrobiano-biała, czarno-biała lub trójkolorowa z podpalaniami Długość życia: 12-15 lat Koszty utrzymania: 150-200 zł miesięcznie Cena psa z rodowodem FCI: 2000-3000 zł Kraj pochodzenia: Wielka Brytania Pies dla początkujących! Chin japoński Pies dla każdego: niewielki i mało wymagający, odnajdzie się w każdych warunkach, a do tego można go wszędzie z sobą zabrać. To piesek o wesołym, czasami psotnym usposobieniu, przy tym posłuszny i zrównoważony. Lubi biegać, ale nie wymaga długich spacerów. Uwielbia być głaskany i zwijać się w kłębek na kolanach, ale też na parapetach czy stole, czym przypomina kota. Przywiązuje się do jednego opiekuna i bardzo tęskni. Jest łagodny, lubi się bawić z dziećmi w każdym wieku. Inteligentny i bystry, chętny do współpracy, w mig wykonuje polecenia. Im bliższa więź z opiekunem, tym chętniej się nauczy różnych sztuczek. Sierść ma właściwości samooczyszczające. O intruzie za drzwiami powiadomi szczekaniem, ale nie należy do ujadaczy. Wada: obficie linieje. Wielkość: pies mały, 25 cm; suki są nieco mniejsze Maść: biała z czarnymi lub rudymi łatami, najlepiej symetrycznie rozmieszczonymi wokół oczu, na uszach i całym ciele Długość życia: 12-16 lat Koszty utrzymania: 50-60 zł miesięcznie Cena psa z rodowodem FCI: 1500-4000 zł Kraj pochodzenia: Japonia Pies dla początkujących! Pudel średni Drugie miejsce w rankingu inteligencji użytkowej przeczy opinii, że pudel, jedna z najstarszych ras, jest głupim psem. Początkujący opiekun będzie miał dużo frajdy, widząc efekty nie tylko podstawowego wychowania, ale także nauki wielu sztuczek. Potrzebna jest tylko konsekwencja, żeby czaruś nie wszedł na głowę. Miłośnik sportów znajdzie w pudlu wymarzonego kompana do uprawiania agility czy obedience. Pudel nie jest francuskim pieskiem, jeśli chodzi o żywienie. Karmi się go tak jak inne psy o podobnej wielkości i aktywności. Z natury radosny i przyjaźnie nastawiony do wszystkich, łagodny wobec pobratymców i innych zwierząt. Dodatkową zaletą pudla jest to, że nie linieje. Wady: szata wymaga czasochłonnej pielęgnacji i kosztownych wizyt u fryzjera. Wielkość: pies średni, 35- 45 cm Maść: czarna, biała, srebrna, brązowa, morelowa, czerwona Długość życia: 15 lat Koszty utrzymania: 100-150 zł miesięcznie Cena psa z rodowodem FCI: 3500-5000 zł Kraj pochodzenia: Francja Pies dla początkujących! Boston terrier Ta żywiołowa maskotka nadaje się prawie dla każdego – prawie, bo boston będzie nieszczęśliwy u osoby spędzającej dużo czasu poza domem. Psiak tej rasy nie toleruje dłuższej samotności, może wtedy niszczyć przedmioty. Jednak opiekun nie musi mieć doświadczenia, ważne, aby był konsekwentny i poświęcał psu jak najwięcej czasu. Miłe usposobienie, chęć do zabawy i mnóstwo energii czynią z bostona wesołego kompana dla dorosłych i dla dzieci. Sprytny i inteligentny, lubi się uczyć, ale lekcje powinny być urozmaicone i niezbyt długie, bo łatwo się nudzi. Niewielki i bez problemu dostosowujący się do nowych warunków może być zabierany zarówno na krótkie wypady, jak i na dłuższe wakacje. Wady: duże gałki oczne narażone są na urazy, puszcza bąki i głośno chrapie. Wielkość: pies mały, wielkość nieokreślona Maść: pręgowana, focza, czarna z białymi znaczeniami Długość życia: 10-12 lat Koszty utrzymania: 100-150 zł miesięcznie Cena psa z rodowodem FCI: 2500-3000 zł Kraj pochodzenia: Stany Zjednoczone
Skoro to jest ten zły, wszeteczny, męczyciel zwierząt pseudohodowca(tak się określa każdego,kto nie płaci daniny dla zkwp, ale to rozmowa na inny temat) to powinien sprzedawać psy byle komu,aby się ich pozbyć, a on tymczasem sam rezygnuje z 70 % klientów.Większość ludzi mieszka w bloku i ich psy męczą się tam okrutnie,choć
Marzy Ci się rottweiler lub buldog amerykański? Bez zezwolenia nie możesz ich kupić. Według przepisów, na prowadzenie hodowli lub utrzymywanie ras psów uznawanych w Polsce za agresywne najpierw należy uzyskać odpowiedni dokument. Jak to zrobić? Jaki jest koszt wydania takiego zezwolenia? Które psy znajdują się na liście? Szczegóły na ten temat znajdziesz w materiale poniżej. Zezwolenie na hodowanie lub utrzymywanie psa rasy uznawanej za agresywną Choć wydawać by się mogło, że możemy w każdej chwili kupić psa takiego, jaki się nam marzy, sytuacja jest o wiele bardziej skomplikowana. W przypadku ras tzw. agresywnych do nabycia psa musimy zdobyć odpowiednie zezwolenie. Otrzymamy je, jeżeli zapewnimy organ wydający dokument, że pies będzie lub jest utrzymywany w warunkach i w sposób, które nie stanowią zagrożenia dla ludzi lub zwierząt. Zezwolenie powinniśmy załatwić jeszcze przed kupnem psa lub rozpoczęciem hodowli psów. Usługę można zrealizować w: urzędach miast lub gmin urzędach dzielnicowych Warszawy urzędach miast na prawach powiatu Rasy psów uznane w Polsce za agresywne - lista Zezwolenia wymaga prowadzenie hodowli lub utrzymywanie psa następujących ras uznawanych za agresywne: Jak uzyskać zezwolenie na posiadanie rasy psów agresywnych? By uzyskać zezwolenie na prowadzenie hodowli lub utrzymywanie psa rasy uznawanej za agresywną należy złożyć wniosek w urzędzie miasta lub gminy, na terenie której planujemy prowadzić hodowlę psów. Nie możemy zapomnieć o dołączeniu do niego oryginalnego dowodu opłaty skarbowej. We wniosku należy podać: dane wnioskodawcy (właściciela) psa nazwę rasy psa liczbę zwierząt opis miejsca i warunków w jakich wnioskodawca zamierza utrzymywać psa (mieszkanie w bloku, dom wolno stojący, rodzaj ogrodzenia) oraz (o ile są znane) inne dane dotyczące psa np.: pochodzenie datę urodzenia płeć sposób oznakowania adres miejsca utrzymania Ile trzeba czekać na takie zezwolenie? Jaki jest koszt? Na zezwolenie czeka się nie dłużej niż miesiąc. Termin może się jednak wydłużyć do 2 miesięcy. Wtedy zostaniemy uprzednio o tym poinformowani. Koszt zezwolenia wynosi 82 złote. W przypadku, gdy urząd odmówi wydania zezwolenia, można się odwołać do samorządowego kolegium odwoławczego. Mamy na to 14 dni od dnia doręczenia decyzji za pośrednictwem urzędu, który wydał decyzję. Więcej informacji znajdziesz także na rządowej stronie Czy rozpoznasz rasy psów? Sprawdź się! Pytanie 1 z 17 Co to za rasa? owczarek niemiecki owczarek podhalański ogar polski HIGH LEAGUE, FORMA NA LATO, KASA NA KOMUNIĘ, GALANTIS vs ROXETTE | ESKA XD #049
Gangster 1 to nie są grube psy to jest taka rasa mają tyle skóry bo kiedyś były wykorzystywane do walk psów Katyy ludzie dosyć srania na siebie pls to już cringe się zaczyna robić, jeszcze te błędy ort😩 nmg Rasy kotów domowych Mimo rosnącej popularności adopcji, koty rasowe wciąż można znaleźć w wielu polskich domach. Nic dziwnego – rasy kotów mają określony wygląd i docelową wielkość. Opiekunowie, którzy decydują się na zakup kota z hodowli, wiedzą także, jaki charakter będzie miał ich zwierzak. Rasy kotów różnią się bowiem nie tylko wyglądem, długością sierści i wielkością, ale także temperamentem, skłonnością do zabawy lub lenistwa oraz określoną ufnością wobec ludzi. Jaką rasę kota wybrać? Oto wszystkie rasy kotów domowych – duże, małe, najpopularniejsze rasy długowłose i krótkowłose, a także rasy kotów egzotycznych i hybrydy. Ile jest ras kotów? Według największej organizacji zrzeszającej hodowców kotów rasowych FIFe (pol. Międzynarodowa Federacja Felinologiczna) istnieje 48 ras kotów. Wiele z nich występuje w różnych odmianach barwnych. Uznane przez tę organizację wszystkie rasy kotów domowych podzielone zostały na cztery kategorie według systemu EMS: Kategoria I – koty perskie i egzotyczne (np. kot perski) Kategoria II – koty półdługowłose (np. kot maine coon) Kategoria III – koty krótkowłose i somalijskie (np. kot bengalski) Kategoria IV – koty syjamskie i orientalne (np. kot syjamski) Nie są to jednak wszystkie rasy kotów występujące na świecie. Wiele nowo powstałych ras nie zdobyło uznania FIFe, można je jednak hodować i kupić w innych organizacjach, takich jak TICA czy WCF. Najpopularniejsze rasy kotów domowych są jednak akceptowane we wszystkich organizacjach felinologicznych. Jaką rasę kota wybrać? Rasy kotów domowych mogą mieć bardzo różnorodny charakter. Jedne, takie jak persy czy brytyjczyki, są spokojne i delikatne, a od szalonych zabaw wolą wylegiwanie się na kanapie. Inne rasy kotów domowych, takie jak szkocki kot zwisłouchy, ragdoll czy kot tonkijski uwielbiają głaskanie i cały dzień mogłyby spędzić na kolanach człowieka. Wśród ras kotów domowych można znaleźć także bardziej aktywne koty potrzebujące ogromu zabawy – koty syjamskie, sfinksy i devon rexy – jak również rasy kotów chodzące wyłącznie własnymi ścieżkami, jak kot norweski leśny czy nebelung. Dlatego każdy, kto marzy o rasowym kocie, znajdzie rasę, która spełni jego potrzeby i odnajdzie się w jego trybie życia. Czym jest kot rasowy? Rasa kota to nie tylko jego wygląd – to także udokumentowane pochodzenie. Każdy rasowy kot musi posiadać rodowód poświadczający, że jego przodkowie również wywodzili się z hodowli. Chcąc kupić kota rasowego, musimy wystrzegać się pseudohodowli. Niestety wiele najpiękniejszych ras kotów domowych padło już ofiarą pseudohodowców, którzy nieraz rozmnażają ze sobą chore, blisko spokrewnione koty wyłącznie dla zysku. Jeśli decydujemy się na kota rasowego, powinniśmy wybrać hodowlę zarejestrowaną w FIFe lub innej międzynarodowej organizacji felinologicznej, która wymaga od hodowców, by dbali o swoje zwierzęta i badali je pod kątem chorób dziedzicznych. Wszystkie rasy kotów pochodzące z dobrych hodowli powinny być sprzedawane z rodowodem oraz książeczką zdrowia potwierdzającą aktualne szczepienia i badania. Duże rasy kotów Największe rasy kotów domowych cieszą się ogromną popularnością wśród kociarzy. Są niezwykle efektowne i wzbudzają podziw w wielu osobach. Rasy kotów dużych to przede wszystkim koty długowłose – maine coon, kot norweski leśny i kot syberyjski. Mogą one ważyć nawet do 15 kg! Rasy te obdarzone są często spokojnym charakterem i niemal psim usposobieniem. Wśród największych ras kotów znaleźć można także krzyżówki z innymi gatunkami, między innymi z serwalem czy dzikim kotem błotnym, czyli koty savannah, ashera i chausie. Te rasy kotów domowych mogą mieć trudny charakter ze względu na domieszkę „dzikiej krwi”, są także wyjątkowo drogie. Duże rasy kotów obejmują też bardziej popularne rasy, takie jak kot brytyjski i ragdoll, które dorastają nawet do 11 kg. Małe rasy kotów Do najmniejszych ras kotów domowych zalicza się przede wszystkim rasy nieuznane przez FIFe. Są to zazwyczaj nowe, zminiaturyzowane rasy kotów powstałe w przeciągu ostatnich kilkudziesięciu lat. Małe rasy kotów są niezwykle drogie i mogą być obciążone licznymi wadami genetycznymi. Najmniejsza rasa kota to pers miniaturowy, który jako dorosły mieści się do filiżanki. Drugą znaną miniaturką jest toy bobtail, który całe życie wygląda jak trzymiesięczny kociak. Nieco większe, ale wciąż małe rasy kotów to singapura i cornish rex – są to najzdrowsze z małych ras i mogą ważyć maksymalnie 3 kg. Ciekawą, nieuznaną przez FIFe rasą kota domowego jest kot munchkin, który za sprawą mutacji ma wyjątkowo krótkie łapki. Najmniejszy w historii munchkin miał w kłębie jedynie 13 cm! Małe rasy kotów to bardzo różnorodna grupa – znajdują się w niej zarówno żywiołowe, wiecznie chętne do zabawy kociaki, jak i poważniejsze, stateczne mruczki. Rasy kotów długowłosych Wśród kotów długowłosych znajdziemy najpiękniejsze rasy. Obfitym futrem obdarzone są między innymi najpopularniejsze rasy kotów, takie jak ragdoll, pers, turecka angora czy maine coon. Rasy kotów długowłosych wymagają czasochłonnej pielęgnacji, częstego czesania i podawania pasty odkłaczającej – zalegające w kocim przewodzie pokarmowym kłaczki mogą powodować wymioty. Najpopularniejsze rasy kotów w Polsce Do najpopularniejszych w naszym kraju ras kotów domowych zaliczamy zarówno rasy długowłose, jak i krótkowłose. Najpopularniejsze rasy kotów w Polsce to te obdarzone długim futrem – persy, maine coony, ragdolle i koty syberyjskie, charakteryzujące się spokojnym usposobieniem. Niezwykłą popularnością cieszą się także koty brytyjskie krótkowłose – towarzyskie, proste w pielęgnacji i niekłopotliwe. Inne częso spotykane krótkowłose rasy kotów domowych to koty syjamskie i bengalskie, które są aktywnymi towarzyszami rodziny. Jeśli jednak za odrębną rasę uznać zwykłego kota domowego (zwanego także dachowcem), to właśnie on przewyższa swą popularnością wszystkie inne rasy kotów. Rasy kotów domowych nieuznane przez FIFe Istnieje niezliczona ilość ras kotów domowych, a wciąż powstają kolejne. Nie wszystkie jednak zdobyły uznanie FIFe i innych organizacji felinologicznych. Do nieuznanych ras kotów należą przede wszystkim najnowsze wynalazki hodowców, takie jak munchkin, lykoi czy toyger. Znaleźć tu można także krzyżówki z innymi gatunkami (rasy hybrydowe) – na przykład kota savannah skrzyżowanego z serwalem i eksperymentalne rasy kotów, takie jak ryś amerykański. Tekst piosenki. EPIS DYM KNF: Ja i pies. jest taka rasa psów. której nikt nie lubi. a cała reszta to przyjaciele ludzi. więc jeśli mordo, mordo. znowu łapię stres. idę na spacer ja i pies. ja i pies, pies.
Na blogu o tej tematyce taki post powinien się prędzej czy później pojawić. źródło: Często słyszę pytania i komentarze typu: "czy ta rasa jest dobra dla dziecka?", "to jest taka rodzinna rasa, dla dziecka". Niestety. Nie ma dobrej rasy psa dla dziecka. Nie ma też złej rasy dla dziecka. Zacznijmy jednak od początku. Rasy psów były kształtowane od wieków pod względem pewnych cech użytkowych (np: polowanie, pasienie, stróżowanie). Ważne było również, żeby żaden pies nie wykazywał agresji w stosunku do człowieka. Nasi przodkowie nie patyczkowali się, nie dopuszczali do rozmnażania agresywnych jednostek i od razu je eliminowali. Z biegiem lat, gdy psy stawały się bardziej przyjaciółmi człowieka niż służącymi zamieszkały w domu. Zaczęto organizować prestiżowe wystawy dla psów, powstawały coraz to nowe hodowle i coraz to nowe rasy. Pies stał się hobby. Dawne rasy zostały przekształcane pod względem wyglądu, owczarek niemiecki miał mieć coraz niższą pupkę, shar pei miał mieć coraz więcej zmarszczek, a buldog coraz bardziej płaski pysk. Przestano prawie w ogóle zwracać uwagę na zachowanie psa. Rozmnażano psy tylko pod względem eksterieru, a zapomniano prawie zupełnie o behawiorze. Nie zmieniło się to po dziś dzień. Jeżeli bardzo nam zależy na kupnie psa "pod dziecko", musimy wziąć pod uwagę inne czynniki, niż rasę. Postaram się doradzić na co zwrócić szczególną uwagę. - Wielkość psa - Ma duże znaczenie. Mój pies należy do psów dużych. Waży 40kg i jest niezdarny. To bardzo słabe połączenie jeżeli chodzi o psa do dzieci (u mnie najpierw był pies, później dopiero pojawiły się dzieci). Muszę pilnować i dzieci i psa. Psa by przypadkiem na najmłodszego po prostu nie wlazł, albo na starszego nie skoczył (zwłaszcza jak się bawią piłką). A dzieci, żeby same mu pod te łapy nie wpadły. Mały piesek, nawet jak wejdzie na roczne dziecko, to mu wielkiej krzywdy nie zrobi. Aczkolwiek, należy pilnować dziecko, by się obchodziło z takim małym ostrożnie. - Psie wymagania - Pies wymagającym jest. Musimy zastanowić się ile mamy czasu, by poświęcić go psu. Warto wybrać się na szkolenie, jeżeli mamy starsze dziecko (4+) możemy też wziąć je i razem szkolić psa. Szkolenie pozytywne bardzo wzmacnia więź właściciela z psem. Pies potrzebuje też przynajmniej 3-4 spacerów dziennie i to nie pięciu minut pod blokiem na siku (KAŻDY PIES, York też). Jeżeli więc ledwo wyrabiamy się czasowo, bo dziecko ze szkoły wozimy na zajęcia dodatkowe, a potem kolacja i czas spać to odradzam psa i dla dobra dziecka i dla dobra psa. Kwestia prawna - osoba poniżej 18 roku życia nie może odpowiadać za psa, nie może być właścicielem psa. Tylko osoba pełnoletnia może być właścicielem, opiekunem psa. Co najważniejsze, to czy Wasz pies będzie lubić Wasze dziecko nie zależy od rasy psa tylko od Was. Jeżeli będziecie pilnować, żeby Wasze dziecko odpowiednio zajmowało się psem. Jeżeli sami też będziecie się zajmować nim odpowiednio. Jeżeli pies będzie miał zapewnione swoje potrzeby (jedzenie, spokojny sen, wybiegane spacery, kontakt z innymi psami). To Wasze wspólne życie zapowiada się całkiem przyjemnie :)
Pielęgnacja sznaucera jest nie tylko czasochłonna, ale też dość wymagająca. Sierść sznaucera składa się z dwóch warstw – okrywowego, twardego włosa i wełnistego, gęstego podszerstka. Głowa, uszy i grzbiet pokryte są krótszą i przyjemniejszą w dotyku sierścią, niż na łapach. Broda jest znakiem rozpoznawczym tej rasy.
Na pewno spotkałaś się kiedyś z pojęciem seksizmu. Najczęściej kojarzy nam się z zachowaniami, które dyskryminują płeć żeńską, jednak w obecnych czasach to określenie zyskuje coraz szersze znaczenie. Czym jest seksizm? Kiedy powstał? Jak walczyć z jego przejawami? Podpowiadamy. Czym jest seksizm? Seksizm to z definicji dyskryminacja osoby lub grupy osób ze względu na płeć. Wiąże się przede wszystkim ze stereotypami, mówiącymi o tym, że jedna płeć jest lepsza lub powinna być bardziej uprzywilejowana od drugiej. Zachowania seksistowskie mogą wynikać z wyuczonego schematu myślenia, braku tolerancji i empatii, uwarunkowań kulturowych i społecznych lub ze strachu. W jaki sposób może przejawiać się seksizm? Między innymi poprzez: nierówne płace dla obu grup płciowych, na przykład mężczyzna będzie zarabiał więcej od kobiety na tym samym stanowisku, brak praw wyborczych dla jeden z płci, na przykład kobiety nie mogą głosować w wyborach państwowych, molestowanie seksualne, mobbing, wynikające z przeświadczenia, że jedna płeć jest słabsza od drugiej, nierówne prawa w walce o opiekę nad dzieckiem po rozwodzie, niemiłe żarty opierające się na stereotypach dotyczących danej płci, seksizm językowy, czyli tworzenie nazw, które dyskryminują jedną płeć. Seksizm dawniej i dziś Termin seksizm powstał w latach 60. XX wieku i jest z nami do dziś. Oznacza on nierówne traktowanie ze względu na płeć, czyli dyskryminację jednej z płci w porównaniu do drugiej. Oczywiście, dawniej seksizm skupiał się na dyskryminacji płci żeńskiej, która posiadała o wiele mniej praw niż płeć męska. Nie możemy zapomnieć, że jeszcze kilkadziesiąt lat temu życie kobiet wyglądało kompletnie inaczej niż teraz. Panie miały o wiele gorszy dostęp do edukacji, co przekładało się na brak możliwości podjęcia pracy w większości ścieżek zawodowych. Dodatkowo, ich prawa wyborcze w wielu krajach były mocno ograniczone. W dawnych czasach rolą kobiet było wyjście za mąż, rodzenie dzieci i zajmowanie się domem. Nie ma w tym nic złego, jeśli jest to świadomy wybór kobiety. Niestety, często nie miały one po prostu innej opcji. Na szczęście kobiety zaczęły walczyć o zmianę takiego stanu rzeczy. Batalie o równouprawnienie trwały przez wiele lat, jednak większość z nich zakończyła się sukcesem. Seksizm wobec płci żeńskiej dalej istnieje, jednak z roku na rok jest coraz mniej akceptowany społecznie, dzięki czemu występuje coraz rzadziej. W obecnych czasach seksizm dalej w większym stopniu dotyka kobiet, jednak mężczyźni też spotykają się z dyskryminacją ze względu na płeć. Najczęściej zdarza się ona podczas walki o prawa do opieki nad dzieckiem w przypadku rozwodów. Często pociecha “z automatu” zostaje z matką, a jej kontakt z ojcem zostaje utrudniony. Mężczyźni zrzucają winę na działanie systemu prawnego w naszym kraju, który faworyzuje matkę w przywilejach rodzicielskich, i ogranicza prawa ojca do opieki nad dzieckiem. Inna sprawa, że części mężczyzn jest to na rękę, że "mają dziecko z głowy", wręcz potrafią uchylać sie od płacenia alimentów i jest to w naszym kraju plaga. Seksizm w pracy Najczęstszym przejawem seksizmu w pracy jest występowanie nierównych płac na tych samych stanowiskach dla osób różnych płci. Niestety, w dzisiejszych czasach kobiety dalej skarżą się, że zarabiają mniej niż mężczyźni, wykonując dokładnie te same obowiązki. Seksizm może być też związany z problemem z awansem (tzw. szklany sufit), a także brakiem zaufania ze strony przełożonego (tak, bo najczęściej faceta szefa, ale zdarza się, że i kobieta kobiety nie awansuje ze względu na płec!), wynikającego z poglądu, że jedna płeć jest słabsza od drugiej. Seksizm w pracy może dotyczyć każdego zawodu i sektora gospodarki. Niełatwo jest z nim walczyć, ponieważ często zdarza się, że dyskryminujący to przełożony, kierownik, dyrektor czy prezes. Osoby zajmujące wysokie stanowiska w danej firmie mogą czuć się bezpiecznie i bezkarnie, jednak musimy pamiętać, że każde zachowanie seksistowskie powinno spotkać się z odpowiednią reakcją. Zobacz także: Seksizm: jak z nim walczyć? Prawdopodobnie każda czy każdy z nas spotkał się kiedyś z dyskryminacją ze względu na płeć, na przykład w postaci zaczepiania na ulicy, niewybrednych żartów, czy nawet problemów w osiągnięciu określonych celów zawodowych, ze stricte seksistowskich przyczyn. Ekspozycja na tego typu zachowania może być niezwykle przykra i upokarzająca, a nawet prowadzić do załamania nerwowego u pokrzywdzonej osoby. Jak walczyć z seksizmem? Przede wszystkim nie przechodzić koło niego obojętnie. Każde niepożądane zachowanie seksistowskie powinno być od razu zgłaszane odpowiedniej osobie lub instytucji. Może być to przełożony, urząd pracy, a w przypadkach bardzo ciężkich nadużyć, nawet pozew sądowy. Zachowania seksistowskie nie powinny być w żadnym wypadku ignorowane lub zamiatane pod dywan, ponieważ zaniechanie podjęcia akcji i wyciągnięcia konsekwencji, będzie przyczyniać się do pogłębiania problemu. Walka z seksizmem musi opierać się również na zapobieganiu. Dzieci powinny być od najmłodszych lat wychowywane w myśl równości płciowej, empatii i szacunku do drugiego człowieka. Pociechom powinno wpajać się, że każdy człowiek jest równy, bez względu na jego płeć, a wszelkie zachowania przejawiające jakiekolwiek objawy dyskryminacji, powinny spotykać się z odpowiednią reakcją. To Rada Europy przyjęła pierwszą międzynarodową definicję seksizmu W 2019 roku Rada Europy przyjęła pierwszą międzynarodową definicję seksizmu. Komitet Ministrów RE zdefiniował go jako każde działanie, gest, wizualna reprezentacja, wypowiedź ustna lub pisemna, praktyka lub postępowanie oparte na przekonaniu, że osoba lub grupa osób jest gorsza z powodu swojej płci, występujące w sferze publicznej lub prywatnej, online i offline, a także objawianie się historycznie nierównych relacji władzy między kobietami i mężczyznami, które prowadzi do dyskryminacji i uniemożliwia pełny rozwój kobiet w społeczeństwie. Skutki tego typu działań to między innymi: naruszenie wrodzonej godności lub praw osoby lub grupy osób, fizyczna, seksualna, psychologiczna i socjoekonomiczna krzywda lub cierpienie osoby lub grupy osób, stworzenie zastraszającego, wrogiego, upokarzającego, poniżającego lub obraźliwego środowiska, stworzenie bariery dla autonomii i pełnego przestrzegania praw człowieka lub grupy osób, podtrzymywanie i wzmacnianie stereotypów na temat płci. W opublikowanym dokumencie Komitet Ministrów RE pokazuje też relację między seksizmem a przemocą wobec kobiet i dziewcząt, podkreślając, że zachowania seksistowskie przyczyniają się do powstawania atmosfery zastraszania, strachu, dyskryminacji, wykluczenia i niepewności, która ogranicza możliwości i wolność jednej z płci. Członkowie Komitetu Ministrów Rady Europy podkreślili, że seksizm jest powszechny we wszystkich społeczeństwach i sektorach, a także wystosowali apel do państw członkowskich RE o zwiększanie świadomości społecznej na temat seksizmu, oraz szybkie reagowanie na wszelkie jego przejawy ze strony osób publicznych. W rekomendacji został zawarty prawny mechanizm do walki ze zjawiskiem seksizmu, który obejmuje działania takie jak: zmiany prawne definiujące i potępiające seksizm, wprowadzenie szeregu kar za zachowania seksistowskie oraz mowę nienawiści związaną z dyskryminacją jednej płci, różne sposoby pomocy dla ofiar zachowań seksistowskich.
13. Rasa psów Eurasiers. To wyjątkowa rasa pochodząca z Niemiec, ale powoli zyskująca na popularności. Eurasier jest opisywany jako ciekawy, spokojny, inteligentny i kochający. Chociaż rzadko są agresywne, są dość nieufne wobec obcych i nowych psów – ale wczesna socjalizacja może pomóc ograniczyć ich nieśmiałość.
Najlepsza odpowiedź blocked odpowiedział(a) o 22:45: zależy od właściciela, są przyjazne boksery i takie co by Ci się wrzuciły do gardła przy pierwszej lepszej okazji Odpowiedzi zależy jak psa wychowasz , ale raczej nie . Paaulaa. odpowiedział(a) o 22:46 zależy jak to już pisali zależy od twojego wychowanie ,ale z reguły boksreki nie są jakieś bardzo agresywne blocked odpowiedział(a) o 22:46 Boksery nie są agresywnymi psami, wręcz przeciwnie. Ale owszem tu też się liczy jaka wychowasz psa. blocked odpowiedział(a) o 22:46 nie raczej nie oni tylko groźnie wyglądają :P blocked odpowiedział(a) o 22:48 Żaden pies nie jest agresywny ani groźny !wyglądają na groźniejsze przez budowę itp . A tak naprawdę każdy pies może cię zabić lub pogryźć tak że w lustro będziesz bała się spojrzeć . lory odpowiedział(a) o 22:57 Nie, ja miałam boksera i był grzeczniutki. Ideał psa. lory odpowiedział(a) o 18:24 Oglądasz Zaklinacza psów? Najpierw jest zwierzę, potem pies, potem rasa, a potem dopiero imię. go dobrze wychowasz od małego, to będzie spokojny jak Daddy. To wszystko zależy od wychowania żaden pies nie jest groźny, to zalezy od właściciela. blocked odpowiedział(a) o 11:50 Nie, stanowczo to radosne, przyjazne psy, nie zrobiłyby krzywdy nawet muszce;)Mówi się o nich jak o wiecznych szczeniakach gdyż nawet gdy są stare zachowują się jak szczeniaki. Oczywiście może być bokser agreswyny, każdy pies może ale z natury są bardzo, bardzo łagodne. Przez ich wygląd tak się je miałam boksery. Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub
rwol. 127 201 495 325 130 202 18 419 354

jest taka rasa psów tekst