fot. Fotolia Na pewno słyszałaś wiele teorii o tym, jak można zarazić się HIV: przez pocałunek, uścisk dłoni, ukąszenie komara... Z pewnością ucieszy cię informacja, że większość z nich to... totalne bzdury! Jak NIE MOŻESZ zarazić się HIV? Na stronie Ministerstwa Zdrowia sprawdziłyśmy fakty i mity dotyczące zarażenia HIV. Poniżej obalamy 11 z nich. Nie zakazisz się HIV: gdy mieszkasz z zarażoną osobą, gdy używacie wspólnych naczyń (sztućców, talerzy itp.), gdy korzystacie z jednej toalety, gdy oddajesz krew w punkcie krwiodawstwa, poprzez ugryzienie komara, który ugryzł wcześniej zarażoną osobę, gdy zarażona osoba kichnie lub zacznie kasłać, przez dotyk, np. podczas uścisku ręki, podczas pocałunku z zarażoną osobą, podczas wspólnego uprawiania sportu (również na basenie!), poprzez kontakt ze śliną, łzami, moczem lub kałem zarażonej osoby (o ile nie ma w nich domieszki krwi), podczas kontaktów towarzyskich i zawodowych. Czy powinnaś zrobić test na HIV? [quiz] Mity o zarażeniu HIV są nie tylko bezsensowne, ale też bardzo krzywdzące dla zarażonych osób. Dlatego, a przede wszystkim dla swojego bezpieczeństwa, koniecznie przeczytaj poniżej, jaka jest prawda: Na to powinnaś uważać: prawdziwe drogi zarażenia HIV Wizja zarażenia wirusem HIV w wielu osobach budzi prawdziwe przerażenie. Strach jest tym większy, im mniej wiemy o samym wirusie. Tymczasem jedną z głównych przyczyn zakażenia jest ignorowanie ryzyka i... brak wiedzy jak właściwie można się tym wirusem zarazić! Do zarażenia wirusem HIV może dojść podczas: kontaktów seksualnych bez zastosowania prezerwatywy gdy krew chorego trafi do krwioobiegu zdrowej osoby ciąży, porodu lub karmienia piersią (zarażona matka może wtedy zakazić swoje dziecko) Jak rozpoznać objawy zarażenia HIV? Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!

Objawy zakażenia wirusem HIV w początkowej fazie są niespecyficzne i z łatwością można pomylić je z niegroźną infekcją wirusową. Przez wiele lat zakażenie to może przebiegać całkowicie bezobjawowo, a pierwsze symptomy mogą pojawić się dopiero po kilkunastu latach. Wśród charakterystycznych objawów HIV można wymienić: ogólne osłabienie organizmu i znacznie obniżoną odporność, co manifestuje się częstymi infekcjami. Objawy HIV - budowa wirusa HIVLudzki wirus niedoboru odporności (HIV od Human Immunodeficiency Virus) należy do grupy lentiwirusów z rodziny retrowirusów. Jego działanie polega przede wszystkim na niszczeniu limfocytów T-pomocnicze, które w układzie immunologicznym organizmu człowieka pełnią funkcję ochronną przed drobnoustrojami i nowotworzeniem. Na genom HIV składają się dwie identyczne nici RNA. Sam wirus ma wielkość około 0,01 mikrometra, a w formie dojrzałej przybiera postać kulistą. W jego strukturze wyizolowano 3 geny wspólne dla grupy retrowirusów: gag, pol i env. Wirus zawiera jeszcze minimum 6 innych genów, odpowiedzialnych za kodowanie białek regulatorowych - nef, rev, tat, vpr, vif, HIV - po jakim czasie pojawiają się pierwsze symptomy?Objawy HIV przeważnie uwidaczniają się po kilku tygodniach od momentu zakażenia (zwykle po 3-6 tygodniach), choć znane są przypadki, że nie pojawiają się wcale. W tej fazie, symptomy zakażenia można łatwo pomylić z grypą lub ze zwykłym przeziębieniem. Jest to okres, w którym wirus HIV namnaża się w organizmie nosiciela i właśnie wtedy jest najbardziej zakaźny. Następnie wirus przechodzi w fazę uśpioną, która nie daje żadnych objawów. Ten okres może trwać nawet 10-15 lat. Tylko czasami zdarza się, że nosiciel odczuwa ogólne osłabienie i zmęczenie. Niekiedy może pojawić się nawracająca drożdżyca i infekcje symptomy pojawiają się, dopiero gdy wirus HIV przechodzi w AIDS - chorobę, będącą ostatnią fazą zakażenia. Wczesne rozpoznanie zakażenia umożliwia podjęcie leczenia, które daje nosicielowi szansę na normalne życie, odsuwając widmo choroby na wiele lat. Niektórzy zakażeni, którzy przyjmują leki, nigdy nie zachorują na AIDS. Jeżeli jednak nosicielstwo zostanie rozpoznane dopiero w ostatniej fazie, rokowania nie są już tak objawy zakażenia wirusem HIVObjawy HIV w początkowej fazie zakażenia są na tyle niespecyficzne, że można z łatwością pomylić je z grypą lub inną niegroźną infekcją wirusową. Wśród nich można wymienić Gorączkę. Ogólne osłabienie organizmu. Ból stawów. Ból mięśni. Infekcje gardła. Powiększone węzły chłonne. Wysypka. Owrzodzenia. Gorączka należy do najczęściej występujących, wczesnych objawów zakażenia wirusem HIV (zwykle nie przekracza 38,5 stopnia Celsjusza). Jej obecność świadczy o tym, że organizm próbuje się uporać z infekcją. Niestety, o ile podniesiona temperatura - naturalna broń organizmu, jest skuteczna w przypadku wielu słabszych wirusów, to nie jest w stanie pokonać wirusa HIV. Podniesiona temperatura może utrzymywać się przez 7-14 dni, choć zdarza się, że gorączka przechodzi już po jednym dniu. Zakażenie wirusowe wywołuje stan zapalny, który może objąć gardło. W tym przypadku nie dochodzi jednak do pojawienia się białych wykwitów jak przy anginie. Widoczne jest jedynie zaczerwienienie, czasami dochodzi też do spulchnienia śluzówki. U 1/3 zakażonych dochodzi do wyczuwalnego powiększenia węzłów chłonnych - pod pachami, w pachwinach i na szyi. To właśnie tam produkowane są komórki zwalczające wirusy, a ich powiększenie świadczy o aktywności węzłów. Niekiedy u osoby zakażonej pojawia się wysypka plamisto-grudkowa. Najwyraźniej zaznacza się na tułowiu i twarzy, czasami obejmuje także dłonie i stopy. Wysypka przybiera formę wyraźnych skupisk i przypomina nieco różyczkę. Pojawiające się krostki najczęściej nie powodują uczucia swędzenia. U niektórych zakażonych pojawiają się ostro ograniczone owrzodzenia. Najczęściej występują one w okolicach odbytu, narządów płciowych, błony śluzowej jamy ustnej i u nosicieli pojawia się aseptyczne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, któremu towarzyszy nieznaczna pleocytoza z przewagą limfocytów, zwiększenie stężenia białka i prawidłowe stężenie glukozy. Jeszcze rzadziej dochodzi do rozwoju infekcji oportunistycznych. Ta faza klasyfikowana jest jako kategoria kliniczna A. Kiedy pojawiają się pierwsze objawy HIV? Zwykle po 3-6 tygodniach. Należy jednak pamiętać, że symptomy występują średnio u 6 na 10 osób. Nie muszą one jednak świadczyć o zakażeniu HIV, podobnie jak ich brak nie świadczy o tym, że do zakażenia nie też:8 naturalnych sposobów na wzmocnienie odporności!HIV i AIDS – czym się różnią? Jak rozpoznać zakażenie wirusem HIV?Zakażenie wirusem HIV - faza bezobjawowaObjawy HIV mijają, gdy po okresie ostrej choroby retrowirusowej, dochodzi do częściowego odtworzenia układu immunologicznego. Tej fazie towarzyszy spadek wiremii HIV. Okres bezobjawowy może trwać od 8 do 10 lat, nie dając żadnych symptomów, świadczących o zakażeniu. W tym czasie rozpoczyna się jednak replikacja wirusa, a liczba limfocytów CD4+ ulega stałemu, powolnemu zmniejszeniu. W rezultacie pogarszają się funkcje układu odpornościowego. Trudno jest określić tempo postępu choroby, ponieważ wpływ na to ma wiele czynników, jak choćby typ wirusa i jego wysoka skłonność do zmienności genetycznej. Duże znaczenie ma także indywidualna podatność nosiciela na zakażenie. Nie oznacza to jednak, że skłonność organizmu do intensywnej kontroli immunologicznej HIV, zahamuje proces stopniowego upośledzania układu odpornościowego, który wynika z powolnego zmniejszenia liczby limfocytów CD4+. Trwała kontrola wiremii HIV w czasie dłuższym niż 10 lat, została zaobserwowana jedynie u jednego procenta osób HIV - przewlekłe powiększenie węzłów chłonnychObjawy HIV uwidaczniają się dopiero w momencie, gdy postępująca choroba przechodzi w fazę poprzedzającą kategorię kliniczną B, czyli moment rozwoju objawowego okresu zakażenia. Jego symptomem jest uogólnione powiększenie węzłów chłonnych o charakterze przewlekłym. O wystąpieniu objawów można mówić wówczas, gdy stwierdzone zostanie powiększenie minimum dwóch grup węzłów chłonnych, o wielkości przekraczającej 1 cm. Faza przewlekłego powiększenia utrzymuje się przez minimum 3 miesiące. Szacuje się, że zespół ten występuje u 50-70 proc. nosicieli wirusa przypadku wystąpienia zespołu powiększeniu najczęściej ulegają:Węzły chłonne szyjne. Węzły chłonne podżuchwowe. Węzły chłonne pachowe. Węzły chłonne potyliczne. Węzły chłonne podkolanowe. Węzły chłonne łokciowe, Węzły chłonne krezkowe. Zakażenie wirusem HIV - faza objawowaObjawy HIV ulegają znacznemu zaostrzeniu, w chwili, gdy choroba wchodzi w fazę kliniczną B, tzw. objawową. W tym okresie niedobór odporności komórkowej doprowadza do wystąpienia infekcji oportunistycznych, jednak te nie wykazują jeszcze kryteriów charakterystycznych dla AIDS, a cechują się raczej łagodnym symptomy fazy objawowej to:Kandydoza pochwy lub jamy ustnej. Leukoplakia włochata. Angiomatoza bakteryjna. Listerioza. Plamica małopłytkowa. Neuropatia obwodowa. Półpasiec. Zapalenie narządów miednicy mniejszej. Jakie są objawy HIV oraz AIDS?Objawy HIV znacząco nasilają się, gdy infekcja wejdzie w kategorię kliniczną C. Ostatnim stadium choroby jest pełnoobjawowe AIDS. O tej fazie choroby możemy mówić, gdy liczba limfocytów CD4+ spadnie poniżej 200 komórek/μl lub gdy u osoby zakażonej wystąpi jedna z chorób wskaźnikowych. Należą do nich:Kandydoza płuc, oskrzeli, przełyku lub tchawicy. Gruźlica. Bakteryjne zapalenie płuc o charakterze nawracającym. Pneumecystozowe zapalenie płuc, Uogólniona salmonelloza o charakterze nawracającym. Izosporoza. PML. Cytomegalia, Toksoplazmoza narządowa. Histoplazmoza pozapłucna. Kryptosporydioza. Kryptokokoza pozapłucna. Węgorczyca pozajelitowa. Rak szyjki macicy o charakterze inwazyjnym, Mięsak Kaposiego (jego formy należy sklasyfikować jako objawy HIV u mężczyzn poniżej 60 roku życia). Zobacz też:Toksoplazmoza – objawy, przyczyny i skutki zakażenia w ciążyRak szyjki macicy - przyczyny, objawy, diagnostyka, leczenieTest na HIVObjawy HIV, choć nie są charakterystyczne, powinny skłonić do wykonania testu na nosicielstwo, zwłaszcza jeżeli poprzedzały je ryzykowne zachowania seksualne. Nawet jeżeli symptomy nie wystąpiły, osoby, które nie mają stałego partnera seksualnego powinny wykonać na HIV wykonywany jest na pobranej z żyły próbce krwi i nie wykrywa samego wirusa, a jedynie przeciwciała anty-HIV. Właśnie dlatego badania nie można wykonać tuż po potencjalnym zakażeniu. Zanim organizm zacznie wytwarzać przeciwciała, mijają minimum 2 tygodnie. Przed tym czasem, mówimy o tzw. okienku serologicznym, kiedy test da wynik ujemny, nawet gdy badany jest nosicielem (mówimy wówczas o wyniku fałszywie ujemnym). Test w kierunku HIV najlepiej wykonać jednak po minimum 12 tygodniach. W tym czasie należy unikać wszelkich ryzykownych zachowań, które potencjalnie mogą być źródłem pierwszej kolejności wykonywany jest test przesiewowy. Ta metoda stwarza pewne ryzyko uzyskania wyniku fałszywie dodatniego, więc gdy badanie wykaże obecność przeciwciał, na próbce wykonywany jest znacznie dokładniejszy test Western bolt. Jeżeli w tym przypadku wynik także okaże się dodatni, należy stwierdzić, że pacjent jest nosicielem wirusa na HIV można wykonać nieodpłatnie i anonimowo w jednym z punktów konsultacyjno-diagnostycznych (PKD). Obecnie, w całym kraju jest 31 takich miejsc. Osoba chcąca wykonać badanie nie musi podawać swoich danych i przedstawiać żadnego dokumentu tożsamości. Warunek jest tylko jeden - anonimowemu testowi może poddać się wyłącznie osoba pełnoletnia. Odbiór wyników następuje na podstawie hasła, ustalonego przy pierwszej wizycie. Samo badanie poprzedzone jest rozmową z doradcą, który wstępnie ocenia ryzyko wystąpienia zakażenia. Doradca jest też kompetentny w zakresie udzielania odpowiedzi na wszelkie pytania badanego, z zakresu tematyki HIV i w kierunku obecności wirusa HIV można też przeprowadzić w jednym z prywatnych laboratoriów analitycznych. Co bardzo istotne, taka placówka nie musi znajdować się w mieście, w którym mieszka osoba chcąca wykonać test. Wystarczy udać się do jednego z punktów pobrań. Należy jednak pamiętać, że w tym przypadku badanie jest odpłatne, a potencjalnie zakażony nie porozmawia z wykwalifikowanym doradcą. Test na HIV powinna wykonać każda osoba, która kiedykolwiek przyjmowała narkotyki dożylnie lub wykazywała ryzykowne zachowania terapie leczenia wirusa HIVPolecane ofertyMateriały promocyjne partnera

Bezpieczeństwo w salonach kosmetycznych (Jedynka/ Cztery pory roku) Czy wiesz, że podczas wizyty u fryzjera bądź kosmetyczki możesz zarazić się wirusem HIV? Co należy zrobić, żeby całkowicie wyeliminować ryzyko. O tym opowiedzieli goście w audycji "Cztery pory roku".

Fot: designer491 / HIV jest ludzkim wirusem niedoboru odporności. Zakażenie przez wiele lat przebiega bezobjawowo, w wyniku czego chory staje się bezbronny wobec wszelkich zakażeń infekcyjnych. Wirus HIV wywołuje chorobę AIDS, na którą rocznie umiera ponad 1,5 miliona ludzi. HIV jest ludzkim wirusem upośledzenia odporności, którym można zarazić się poprzez krew oraz kontakty seksualne. Może być także przeniesiony z zakażonej matki na dziecko. HIV nie daje widocznych objawów na błonach śluzowych ani na skórze, nie powoduje także żadnych zmian w standardowo wykonywanych badaniach laboratoryjnych. Można go wykryć, robiąc test na HIV, który warto wykonać po każdym ryzykownym zachowaniu seksualnym. W trakcie trwającego 8–10 lat okresu bezobjawowego wirus namnaża się i niszczy układ odpornościowy. Końcowym etapem zakażenia HIV jest AIDS, czyli zespół nabytego upośledzenia odporności, który rocznie uśmierca aż 1,5 miliona ludzi. Jak można zarazić się HIV? Podstawowe drogi zakażenia HIV to kontakty seksualne oraz krew. Ponad 80% wszystkich zakażeń na świecie jest efektem kontaktu seksualnego z nosicielem HIV. Zarazić się można w trakcie stosunku bez zabezpieczenia. Wirusy znajdują się nie tylko w spermie, ale także w płynie preejakulacyjnym, pojawiającym się przed wytryskiem oraz w wydzielinie z pochwy. W momencie, gdy któraś z tych wydzielin zetknie się z uszkodzoną błoną śluzową lub naskórkiem, dochodzi do zakażenia. Wiadomo już, że mitem jest istnienie tzw. grup ryzyka. Obecnie najwięcej zakażeń HIV zdarza się w środowiskach heteroseksualnych. Takim samym ryzykiem obarczone są stosunki waginalne i analne. HIV może zostać przeniesiony również podczas innych zachowań seksualnych, takich jak seks oralny. Wirusem HIV można zarazić się również w wyniku: porodu lub karmienia piersią, jeśli matka jest nosicielem HIV, korzystania z igły zakażonej osoby, zabiegów chirurgicznych, w trakcie których nie zostały zachowane podstawowe zasady bezpieczeństwa, przetoczenia seropozytywnej krwi (takie przypadki obecnie już się nie zdarzają). HIV nie można zarazić się poprzez wspólne używanie przedmiotów codziennego użytku, przebywanie w jednym pomieszczeniu, pływanie w tym samym basenie, korzystanie z tej samej wanny lub brodzika, przez ugryzienie komara czy innego owada. Jakie są objawy HIV? Objawy HIV mogą wystąpić po 2–4 tygodniach od zakażenia, a mogą nie pojawić się aż do momentu rozwinięcia się pełnoobjawowego AIDS. Początkowe objawy zakażenia HIV można pomylić z przeziębieniem lub grypą. Zalicza się do nich: gorączkę, osłabienie, bóle stawowe i mięśniowe, powiększenie węzłów chłonnych, wysypkę, np. świerzbiączkę guzowatą. W trakcie rozwoju choroby nosiciel może także zapadać na infekcje wirusowe, bakteryjne, pasożytnicze oraz grzybicze. Najczęstsze dolegliwości to opryszczka zwykła, pleśniawka oraz leukoplakia włosowa jamy ustnej. Z powodu upośledzenia odporności nosicielom często dokucza półpasiec, mięczak zakaźny, mięsak Kaposiego, atopowe zapalenie skóry oraz kseroza, czyli suchość skóry. Zobacz także: Czym różni się HIV od AIDS – objawy, różnice, informacje Objawy mogą wystąpić dopiero po 10–15 latach – jest to ostatni etap zakażenia, czyli AIDS. Wówczas rokowania są gorsze niż w przypadku nosicielstwa. Osoba, u której wcześnie rozpoznano zakażenie, może prowadzić normalne życie z HIV – założyć rodzinę, mieć zdrowe dzieci, ale tylko pod warunkiem regularnego przyjmowania leków. Kiedy zrobić badania na HIV? Zgodnie z zaleceniami Krajowego Centrum ds. AIDS test na HIV należy wykonać w przypadku: kontaktu seksualnego z przygodnie poznaną osobą, kontaktu seksualnego z osobą zakażoną HIV lub mającą wielu partnerów seksualnych, kontaktów seksualnych z wieloma partnerami, niestosowania prezerwatywy podczas kontaktów seksualnych, przebycia którejś z chorób przenoszonych drogą płciową, przyjmowania narkotyków w iniekcjach i korzystania ze sprzętu innej osoby, wykonywania tatuażu lub założenia kolczyków z zastosowaniem źle wysterylizowanego sprzętu, utraty kontroli nad swoim zachowaniem pod wpływem środków odurzających. Badanie jest również zalecane kobietom planującym ciążę oraz ich partnerom. Można je wykonać nie tylko w laboratorium, ponieważ obecnie w sprzedaży jest łatwy do wykonania i dokładny domowy test HIV, który wykonuje się ze śliny. Po uzyskaniu pozytywnego wyniku należy zgłosić się do lekarza. HIV i AIDS – leczenie HIV to groźny wirus, który powoduje AIDS. AIDS jest zespołem nabytego niedoboru odporności, występującym w końcowym stadium zakażenia HIV. Stan ten cechuje się wyniszczeniem układu odpornościowego i zwiększoną zachorowalnością na grzybice, nowotwory oraz nietypowe zapalenia płuc, które mogą prowadzić do śmierci. Nie ma skutecznej szczepionki chroniącej przed zakażeniem HIV. Jedynym sposobem na uniknięcie zakażenia jest profilaktyka HIV, która bazuje na unikaniu przygodnych kontaktów seksualnych i zabezpieczaniu się prezerwatywą. Należy używać sterylnych strzykawek i wykonywać zabiegi kosmetyczne oraz tatuaże w miejscach o dobrej renomie. Zobacz także: Pierwsze objawy HIV i AIDS - u dorosłych i dzieci, po jakim czasie? Leczenie HIV polega na wydłużaniu życia poprzez podawanie leków przeciwretrowirusowych. Dzięki terapii spada liczba cząsteczek wirusa, co pozwala znacznie opóźnić wystąpienie AIDS. Leczeni w ten sposób pacjenci mogą normalnie funkcjonować i dożyć starości. Zobacz film: Co to jest badanie niedoboru odporności? Źródło: Dzień Dobry TVN ^{Świerzb to schorzenie skóry, które wywołuje intensywny świąd i inne charakterystyczne objawy. Główne symptomy świerzbu obejmują: Silny świąd: To najbardziej powszechny objaw świerzbu. Świąd zwykle nasila się w nocy i może być szczególnie uciążliwy. Dotknięte obszary skóry, takie jak ręce, nadgarstki, pachwiny i pachy} HIV przenosi się 3 drogami: przez kontakty seksualne – udowodniono, że prezerwatywa znacznie zmniejsza ryzyko zakażenia HIV, jeśli są spełnione następujące warunki: jest dobrej jakości, została właściwie założona, jest od początku do końca stosunku na swoim miejscu, nie pękła i nie zsunęła się; przez krew – gdy zakażona krew dostanie się na skórę, która jest uszkodzona, na błonę śluzową np. do oka, nosa, jamy ustnej, na narządy płciowe lub zostanie wstrzyknięta podczas używania wspólnych z innymi igieł i strzykawek np. do podawania środków odurzających, anabolików w zastrzykach; podczas ciąży, porodu lub karmienia piersią z zakażonej HIV matki na jej dziecko – dlatego kobiety planujące ciążę lub będące w ciąży powinny wykonać test w kierunku HIV (ginekolog ma obowiązek zaproponować to badanie), test powinien też zrobić przyszły ojciec. Nie ma ryzyka zakażenia HIV w sytuacjach takich jak mieszkanie pod jednym dachem z osobą zakażoną HIV, przebywanie np. w kinie, na basenie… Owady (np. komar) i zwierzęta nie przenoszą HIV. Bakterie po wniknięciu do rany powodują wzrost jej bolesności, zaczerwienienie, obrzęk i co najbardziej charakterystyczne – wyciek treści ropnej z rany. Bakteriami zarażamy się przez płyny ustrojowe. Płyny ustrojowe, takie jak ślina, wydzielina pochwy i sperma, zawierają duże ilości bakterii.

Pytanie nadesłane do redakcji Mam 2 sytuacje związane z ryzykiem zakażenia HCV oraz HIV. Pierwsza dotyczy głównie HCV, bo tu ponoć wystarcza mniejsza ilość krwi niż przy HIV, aby doszło do zakażenia. Otóż mam dość mocno popękaną skórę na dłoniach od dwóch tygodni (krew się nie leje, ale widać, że skóra się przerwała w kilku miejscach), uczęszczam również regularnie (4 razy w tyg.) na siłownię. No i chodzi o to że na siłowni wszyscy ćwiczą na tych samych gryfach, sztangach czy hantelkach i używają tych samych maszyn. Oprócz wspólnych urządzeń na siłowni, z których wszyscy korzystają, dochodzą jeszcze klamki od drzwi itp., które również są dotykane przez wszystkich. W związku z tym mam pytanie, czy mogłem się zarazić jakoś HCV lub HIV, mając te małe ranki na dłoniach i popękaną skórę? W końcu wszyscy korzystają z tych samych urządzeń i przyrządów, mamy zimę i przez te 2 tygodnie pewnie niejeden ćwiczący miał również popękane dłonie albo może nawet jakieś rany, poza tym HCV jest podobno w stanie długo wytrzymać poza organizmem człowieka. Z drugiej jednak strony jak krew już zamarznie czy zakrzepnie na tej hantelce, klamce itd. to przecież zakrzepnięta krew nie przejdzie raczej na moją dłoń. Przeczytałem jednak, że aby się zarazić HCV wystarczy niewidoczna ilość krwi (czego też nie jestem pewien, bo wiadomo, że w Internecie różnie piszą. Czy przez takie ranki, jakie mam istnieje jakieś ryzyko zakażenia HCV lub HIV w sposób jaki opisałem? Warto dodać, że mam je od jakichś dwóch tygodni, więc w tym czasie byłem aż 8 razy na siłowni. Drugie pytanie dotyczy w równym stopniu zarówno HCV, jak i HIV. Byłem na pobraniu krwi 3,5 tygodnia temu i niestety nie obserwowałem, czy Pani pielęgniarka zmieniła igłę na nową (z założenia powinna zmienić). Spytałem się więc (po pobraniu krwi) pielęgniarki, czy zmieniła igłę na nową, ona odpowiedziała, że tak i nawet zaczęła tłumaczyć mi co robi za każdym razem (jak dokładnie przygotowuje wszystkie narzędzia i akcesoria zanim ukłuje pacjenta) no i właśnie to wywołało u mnie niepokój, bo pamiętam, że było inaczej niż tłumaczyła. Igły w laboratorium były jednorazowego użytku. Moje pytania to: Czy takiej igły można w ogóle użyć powtórnie? Da się tą igłą pobrać krew drugi raz po około 5 minutach od poprzedniego pobrania krwi? Nie zakrzepnie ona w środku od krwi poprzednio badanej osoby, co spowoduje "zator" i nie będzie się dało pobrać krwi? No i w końcu, jaka jest szansa zakażenia HIV lub HCV w takiej sytuacji? Zdaję sobie sprawę, że pytania mogą się wydawać głupie i bardzo szczegółowe, ale ja naprawdę się obawiam, i byłbym bardzo wdzięczny za szczegółową, popartą argumentacją odpowiedź. Serdecznie pozdrawiam Odpowiedział dr n. med. Ernest Kuchar Klinika Pediatrii i Chorób Zakaźnych Uniwersytet Medyczny we Wrocławiu Poruszył Pan bardzo ważny problem dróg przenoszenia zakażeń krwiopochodnych. Jak wiadomo, krew i inne materiały biologiczne (np. nasienie, wydzielina pochwowa, tkanki, płyny ustrojowe z krwią) są potencjalnie zakaźne. Nie oznacza to, że każdy, nawet bezpośredni kontakt z osobą zakażoną prowadzi do zakażenia. Ryzyko zakażenia wirusami przenoszonymi drogą krwiopochodną (HBV, HCV i HIV) towarzyszy zranieniom skóry i styczności błon śluzowych lub uszkodzonej skóry z materiałem zakaźnym. Dlatego bezpieczne jest np. podawanie ręki w czasie witania się - zdrowa skóra skutecznie chroni przed zakażeniem. Z kolei ryzykowne są kontakty seksualne (styczność błon śluzowych). Gdyby doszło do zranienia skóry i skażenia rany krwią osoby zakażonej, to ryzyko infekcji jest szacowane zgodnie z danymi WHO na około 6–60% w stosunku do WZW B, 2% WZW C oraz poniżej 0,1–0,3% w odniesieniu do HIV. Ryzyko zależy dość ściśle od ilości zakażonej krwi, która dostałaby się do Pana organizmu. Uważamy, że o ile do zakażenia WZW B wystarcza śladowa ilość krwi, to zakażenie WZW C i HIV wymaga orientacyjnie 0,1 ml zakażonej krwi. Jest to ilość, którą widać gołym okiem, dlatego uważamy że ryzykowny jest kontakt z płynami w widoczny sposób skażonymi krwią. Wirusy zapalenia wątroby typu C (HCV), jak też HIV są stosunkowo mało zaraźliwe, dlatego nawet uszkodzona skóra wystarczająco chroni przed zakażeniem. Zgodnie z dostępnym piśmiennictwem nie odnotowano zakażenia HCV/HIV wśród pracowników ochrony zdrowia po zabrudzeniu skóry krwią pacjentów zakażonych HCV/HIV (zdrowej lub uszkodzonej). Jak Pan widzi zakażenie na siłowni HCV czy HIV za pośrednictwem wspólnych urządzeń treningowych jest niemożliwe i nie znalazłem w piśmiennictwie opisów takich przypadków. Musiałby wystąpić wyjątkowo niekorzystny splot okoliczności, by doszło do zakażenia WZW typu B, jeżeli jednak został Pan zaszczepiony przeciwko WZW B, to jest Pan chroniony przed tym zakażeniem. Uspokajam Pana też co do zmiany igły przy pobieraniu krwi. Osoby wykonujące pobrania są świadome zagrożeń, przeszkolone i nadzorowane przez Sanepid. Nie spotkałem się z przypadkiem powtórnego używania jednorazowej igły w ostatnich latach. Dobrze, że jest Pan czujny, niemniej trzeba mieć do siebie wzajemne zaufanie, bo inaczej trudno byłoby funkcjonować w społeczeństwie. Podsumowując: Do zakażenia wirusami krwiopochodnymi (HBV, HCV i HIV) może dojść przez błony śluzowe np. drogą kontaktów seksualnych i przez zranioną skórę po kontakcie z krwią i innymi materiałami biologicznymi (np. nasienie, wydzielina pochwowa, tkanki ludzkie), dlatego należy zachować ostrożność i unikać narażeń. Zdrowa, nieuszkodzona skóra skutecznie chroni przed zakażeniem krwiopochodnym. Czynności takie jak podawanie ręki, używanie wspólnych przyrządów treningowych, a nawet sztućców czy naczyń oraz korzystanie z publicznych toalet są bezpieczne.

YxbG3ZP. 42 396 481 209 181 230 91 149 59

czy przez minete mozna zarazic sie hiv